Op eigen benen met hersenletsel

De overgang van kind naar volwassene is een levendige periode. Door ervaringen leert een jongere geleidelijk grenzen, mogelijkheden en beperkingen kennen. Iemand merkt waar hij of zij zich goed bij voelt en ontwikkelt zich tot een zelfstandig persoon. Dat zoeken is een hele kunst. Voor jongeren met niet-aangeboren hersenletsel (NAH) kan die transitiefase een extra grote uitdaging zijn. Er zijn allerlei hindernissen bij wonen, studeren en relaties die jongeren zonder NAH niet altijd ervaren. Hoe leert een jongere met NAH op eigen benen te staan? Stevig, met zelfvertrouwen en beide benen op de grond?

Het kan bijvoorbeeld moeilijk zijn om overzicht te houden en structuur aan te brengen in studie of huishouden. In een chaos van prikkels is het lastig zijn om goede keuzes te maken. Hoe vinden jongeren met NAH hierin hun weg? Wat hebben ze nodig van ouders en professionals. In dit mini-symposium, dat begeleid wordt door Marjan Hurkmans vertrekken we vanuit het perspectief van een ervaringsdeskundige  en  geven een revalidatiearts en een ouder inzicht in de waarde die ze daaraan kunnen toevoegen. Tot slot gaan we in gesprek over wat we daarin met elkaar te doen hebben.